وقتی ایمپلنت جایگذاری می شود و تحت فشار و نیروی جویدنی (اکلوزالی) قرار می گیرد، افزایش در تراکم (دانسیته) استخوان اتفاق می افتد. یک ایمپلنت می تواند عرض و ارتفاع استخوان را تا زمان سلامت بودن ایمپلنت دندان حفظ کند. هنگامی که بیمار پروتز متحرک کامل (دنچر) فک بالا را دارد از عدم گیر و عدم نگهداری دنچر شکایت می کند. همچنین این مشکلات در فک پایین نیز خود را نشان می دهد (مشکلات مکانیکی دنچر ها بیشتر در فک پایین رخ می دهد). از دست رفتن زیبایی صورت اولین بار در قوس فک بالا بیشتر مشاهده می شود (خصوصا در گونه ها که دچار تو رفتگی و پدیدار شدن چین و چروک در صورت می شود)، همچنین طول لب بالا افزایش می یابد و کمبود ضخامت و حجم استخوان باکال (فاسیال) رخ می دهد.
ایمپلنت ها باید برای درمان تحلیل استخوان و جلوگیری از عوارض بعدی در فک بالا مورد استفاده قرار می گیرند. تعداد ایمپلنت ها در فک بالا از 2 تا 8 عدد می تواند متغیر باشد. هر چه تعداد ایمپلنت ها بیشتر باشد ثبات پروتزی استفاده شده بیشتر می گردد. همچنین می توان ایمپلنت ها را در موقعیت دلخواه قرار داد (با تغییر در جایگذاری) تا وضعیت زیبایی، صحبت کردن، تلفظ حروف و اصوات بهبود یابد. نمای ظاهری یک سوم تحتانی صورت به صورت مستقیم با ساختار استخوانی فک و بافت نرم روی آن در ارتباط می باشد. هنگامی که استخوان از دست می رود (بدنبال کشیدن دندان)، پروتزهای متحرک (دنچرها) فقط نقش (کلاه گیس) را بازی می کنند تا کانتور (فرم) صورت را بهبود ببخشند. اگر تحلیل استخوان پیشرفت کند (در صورت عدم بازسازی استخوان یا عدم درمان ایمپلنت) دندانپزشک مجبور است دنچرها را حجیم تر و برجسته تر درست کند و در این صورت نیز کنترل فانکشن (عملکرد) ثبات دیگر آنها به مراتب دشوارتر می گردد.
منبع:https://drsojodi.com/advantages-of-prosthesis-supported-by-dental-implants-part-1
کاشت ایمپلنت فوری یا یک روزه چگونه است؟ | مزایا + قیمت